De waarde van kunst ligt bovenal gelegen in haar functie: het verrijken en vormen van het individu, de toeschouwer. Een individueel kunstwerk of verzameling van kunstwerken kan aanzetten tot creativiteit en zodoende tot de culturele ontwikkeling van het individu. De culturele ontwikkeling van het individu leidt tot de vorming van andere aspecten van identiteit. Het kijken naar kunst is een ervaring. Ieders ervaring van een bepaald kunstwerk is verschillend. Niemand ervaart de kleur rood zoals ik die ervaar wanneer ik naar een kunstwerk met rode verfstreken kijk. Toch is er iets wat individuen met elkaar delen wanneer ze naar een kunstwerk  kijken. Ten eerste het feit dat ze samen naar hetzelfde kunstwerk kunnen kijken. Ze kunnen bijvoorbeeld bepaalde kenmerken herkennen die eigen zijn aan een bepaalde artistieke stijl. Ten tweede kunnen ze een ervaring hebben die niemand anders op dezelfde wijze kan hebben. Dit is het verschil in ervaring dat gedeeld wordt.  Het verschil tussen ik en jij is in dit geval een overeenkomst.

                                                                                   “Kunst verandert verschillen in overeenkomsten”

Datgene wat ervaring zo verschillend maakt, is een overeenkomst omdat het voor iedereen alleen mogelijk is te ervaren wat anderen niet ervaren. Elk individu kijkt, hoort, proeft, voelt en ruikt op zijn of haar eigen manier. Maar het feit dat dit mogelijk is delen we met elkaar. In die zin kan kunst ons daarom bij elkaar brengen, omdat kunst het inzicht toont dat de verschillen in denken, doen en spreken gedeeld worden. De ervaring van een kunstwerk is namelijk verschillend ten opzichte van de ervaring van de ander. Dit geldt voor iedereen: het is een universeel gegeven dat er verschillen bestaan in de wijze waarop naar kunst en de wereld gekeken wordt. Kijk naar onderstaande afbeelding bijvoorbeeld. Ziet u een jonge vrouw of een oude vrouw?